Не праходзіць ніводнага дня, каб Харкаў не згадваўся ў вайсковых зводках. Горад бамбуюць з паветра, абстрэльваюць ракетамі. У горадзе штодня адключаюць электрычнасць, бо разбураная энергетычная інфраструктура. Часта няма вады. Цяпер яшчэ і тэлевышка, якую расейцы збілі ракетай Х-59 за некалькі хвілінаў да размовы прэзідэнта Украіны Уладзіміра Зяленскага з прэзідэнтам ЗША Джо Байдэнам.
Прэзідэнт Украіны назваў гэта акцыяй запалохвання і чарговай спробай абмежаваць горад у сувязі. А сувязь патрэбная як ніколі. Бо сем’ям патрэбны сталы кантакт. Калі бацькі жывуць у адным мікрараёне, а дзеці ў іншым, то падчас паветранай трывогі, асабліва, калі ёсць інфармацыя пра траплянні і разбурэнні, сувязь неабходная ў першую чаргу.
На фоне усё часцейшых абстрэлаў і без таго вельмі цяжкіх абставінаў на фронце некаторыя жыхары Харкава з’яжджаюць з гораду, каб перачакаць гэты жах у бяспечнейшым месцы. Па-людску гэта цалкам зразумела. Падштурхнуць ехаць са сваіх кватэраў у іншыя рэгіёны краіны ці за мяжу могуць нават значна менш інтэнсіўныя абстрэлы. Але ніякага загаду наконт эвакуацыі не было. Людзі застаюцца ў горадзе. А гэта сотні і сотні тысяч жыхароў.
Калі ўсім адначасова сарвацца з месца, гэта ж будзе яшчэ столькі ж і хатніх гадаванцаў – катоў, сабакаў, нават хамячкоў. Прынамсі, жыццё нам гэта ўжо прадэманстравала.
Людзі працягваюць жыць і працаваць у такіх кашмарных умовах. Самі жыхары Харкава называюць свой горад нязломным.
Каб пераканацца ў тым, што яны маюць рацыю, дастаткова прачытаць навіны пра гарадское жыццё. Іх бамбуюць усімі відамі зброі, ім не даюць спаць начамі паветраныя трывогі, яны сядзяць без святла і вады па некалькі гадзінаў, але адкрываеш навіны – і сярод іншага бачыш, што ў парку ад моцнага ветру павалілася дрэва і на фота відаць, як камунальнікі распілоўваюць ствол і прыбіраюць галінкі з прагулачных дарожак, каб людзі маглі гуляць і атрымліваць асалоду ад квітнення бэзу. Пра які ўвогуле захоп гораду можа пасля гэтага ісці гаворка?! Каго сабраліся напалохаць збітай тэлевышкай?!
Аналітыкі тым часам працягваюць сцвярджаць, што Пуцін апантаны ідэяй абязлюдзіць Харкаў. Калі толькі абязлюдзіць, то тады не бамбілі б так інтэнсіўна жылыя масівы. Дастаткова было б знішчэння інфраструктуры. З усяго відаць, што агрэсары ствараюць людзям такія невыносныя ўмовы, пры якіх жыццё стане немагчымым. Уладзімір Зяленскі кажа, што, калі найбліжэйшым часам не прыйдзе дапамога Захаду, то расейцы могуць зрабіць з Харкавам тое ж, што ў свой час зрабілі з Алепа ў Сірыі.
Тым часам у горадзе па-ранейшаму застаюцца каля паўтара мільёна асобаў.
Становішча вельмі цяжкое. Што да тэлевышкі, то расейцы спрабавалі збіць яе яшчэ ў 2022 годзе. Тады на яе скідвалі бомбы, але безвынікова. Вышка выдужала. Гэта быў самы высокі абʼект у горадзе – 240 метраў. Яе ўдалося збіць 22 красавіка, але наступствы, са словаў кіраўніка Харкаўскай абласной адміністрацыі Алега Сынегубава, ліквідуюць да гэтага часу. Пакуль разбіраюць завалы і ацэньваюць стан абсталявання. Пры гэтым ён робіць аптымістычныя прагнозы, бо большасць жыхароў Харкава і прадмесцяў маюць спадарожнікавае і кабельнае тэлебачанне. Цяпер у нармальным рэжыме працуюць мабільная сувязь і інтэрнэт. Намеціўся нават прагрэс – электрычнасці няма 4 гадзіны на содні. Усё ж гэта ўжо не поўная яго адсутнасць.
Вайсковыя эксперты мяркуюць, што наступ расейскіх войскаў на Харкаў можа пачацца неўзабаве. Страта Харкава азначала б страту паўднёвага ўсходу Украіны. Але апошнія падзеі (калі стала відавочна, што Захад не пакіне Украіну ў такім цяжкім становішчы сам-насам з узброеным да зубоў ворагам) даюць спадзеў на вызваленне.
Менавіта вызваленне, бо замарожаны канфлікт немагчымы ўжо хаця б таму, што гэта не будзе задавальняць ніводзін з бакоў.
Данбас ператварыўся ў поле бою, і яго загінулыя гарады нагадваюць цяпер жудасныя кадры з фільмаў пра апакаліпсіс. Данбас акупанты раўнуюць з зямлёй і ўвесь свет сочыць за гэтай трагедыяй. Дапамога дае пратрымацца і не пускаць ворага прасоўвацца ўглыб тэрыторыі. Харкаў месціцца побач і ён апынуўся сёння на перадавой. Гэта азначае, што ён можа адчуць на сабе найбліжэйшым часам яшчэ мацнейшыя ўдары. Усе спадзевы цяпер на дапамогу Захаду.
Вельмі хочацца, каб эфектыўная СПА абараніла людзей і будынкі, у якіх яны жывуць, ад разбурэння. Хочацца верыць, што своечасовая дапамога можа дапамагчы дабіцца пералому ў гэтай вайне. Людзі вельмі стаміліся, але яны не здаюцца. Яны заслужылі адпачынку і спакойнага нармальнага жыцця. Усе людзі.
Рэдакцыя можа не падзяляць меркавання аўтара.
